Mijn naam is Jan, ik ben 55 jaar en vader van drie prachtige zoons. Vijftien jaar geleden ben ik gescheiden van de moeder van mijn kinderen. Op dit moment woon ik samen met Martine en heb twee fantastische bonuskinderen, die een waardevolle aanvulling op mijn leven vormen. In mijn loopbaan heb ik intensief gewerkt binnen de jeugdsector, wat heeft bijgedragen aan mijn ontwikkeling tot de professional die ik nu ben. Zo heb ik ervaring opgedaan als groepsleider in een gesloten instelling voor meisjes die tijdelijk voor hun eigen veiligheid daar verbleven. Deze ervaring heeft mijn overtuiging versterkt dat kinderen nooit op deze manier opgesloten zouden moeten worden. Daarna heb ik verschillende jaren als gezinsvoogd gewerkt bij wat destijds Bureau Jeugdzorg werd genoemd. In die rol ondersteunde ik kinderen wiens ouders moeite hadden met het maken van beslissingen voor hun welzijn. Deze periode heeft de basis gelegd voor wie ik nu ben als therapeut. Vaak worden ouders als probleem gezien, of wordt het kind bestempeld als ‘lastig’ of ‘gestoord’. Ik heb in die tijd echter geleerd dat alles met elkaar samenhangt en dat het systeem waarin iemand opgroeit, aanzienlijk verbeterd kan worden. Gelukkig groeit dit inzicht steeds meer binnen de jeugdhulpverlening, hoewel het nog in de kinderschoenen staat. Vervolgens heb ik enkele jaren gewerkt bij Team Spoedeisende Hulp van Veilig Thuis. Daar heb ik veel ingrijpende situaties meegemaakt, waarbij kinderen zich bevonden in gezinnen met acute onveiligheid of ontwikkelingsbedreigingen. Mijn rol was om met spoed de situatie voor deze kinderen te verbeteren, waar ik daadwerkelijk impact kon maken. In de afgelopen tien jaar ben ik actief geweest als adviseur jeugd bij de gemeente. Ik begeleidde jeugdwerkers die betrokken waren bij gezinnen met kinderen die hulp nodig hadden. Ik was in staat om mijn ervaringen en kennis over te brengen aan minder ervaren jeugdwerkers. Tijdens deze periode heb ik me ook verder ontwikkeld door de opleiding tot Systeemtherapeutisch werker, geregistreerd bij de NVRG, te voltooien. Deze opleiding heeft mijn perspectief op hoe we met individuen, stellen, gezinnen en kinderen omgaan, vernieuwd. Het is van belang niet alleen naar het probleem te kijken, maar ook naar het verhaal van het individu. Waarom gedijt het ene kind met ADHD wel in het ene gezin en vindt het in het andere gezin geen stabiliteit? Door systeem- of relatietherapie worden deze vragen vaak veel duidelijker. Het is ontzettend mooi om te zien hoe gezinnen samen groeien en vorderingen maken. De SCHIP-aanpak is een interventie waar ik veel voldoening uit haal, vooral als ik zie dat mensen weer zachter naar elkaar kunnen zijn en het kind weer centraal komt te staan. Tot slot wil ik benadrukken dat ik geloof in verbinding maken en niet oordelen. Door naast iemand te staan en hen de kans te geven om gebruik te maken van mijn expertise, geef ik hen de kracht om hun eigen mogelijkheden te ontdekken. Ik verwelkom u graag in mijn praktijk en ben altijd bereid om tijdens een vrijblijvende intake nader te bespreken wat ik voor u kan betekenen.